مدیریت هیجان، کلید موفقیت در محیط کار از دیدگاه سازمان بهداشت جهانی
مدیریت هیجان، کلید موفقیت در محیط کار از دیدگاه سازمان بهداشت جهانی
مدیریت هیجان یکی از مهارت‌های اساسی زندگی است که به توانایی کنترل و تنظیم احساسات فرد در شرایط مختلف اشاره دارد. این مهارت نه‌تنها برای سلامت روان افراد اهمیت دارد، بلکه در محیط‌های اجتماعی و حرفه‌ای به بهبود کیفیت زندگی و تعاملات انسانی کمک می‌کند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) مهارت‌های زندگی را به عنوان توانمندی‌های ضروری برای مقابله مؤثر با چالش‌های روزمره تعریف کرده است.
تعریف مدیریت هیجان
مدیریت هیجان به معنای آگاهی و کنترل بر احساسات فردی است و شامل توانایی تشخیص، درک، و ارزیابی هیجانات خود و دیگران می‌باشد. با استفاده از این آگاهی، افراد می‌توانند رفتارها و تصمیمات خود را در موقعیت‌های مختلف هدایت کنند.
اهمیت مدیریت هیجان در سلامت روانی
سازمان بهداشت جهانی تأکید می‌کند که سلامت روانی فراتر از نبود اختلالات روانی است و شامل توانایی مدیریت استرس‌های روزمره و ایجاد روابط سالم می‌باشد. مدیریت هیجان به عنوان یک عامل کلیدی در سلامت روانی، نقش مهمی در پیشگیری از اضطراب و افسردگی ایفا می‌کند. افرادی که توانایی بالایی در مدیریت هیجانات خود دارند، در مواجهه با چالش‌های زندگی مؤثرتر عمل کرده و کمتر در معرض خطرات سلامت روانی قرار می‌گیرند.
نقش مدیریت هیجان در محیط کار
مدیریت هیجان تأثیر مستقیمی بر محیط کار دارد. سازمان بهداشت جهانی معتقد است که محیط کاری باید از لحاظ فیزیکی ایمن و از نظر روانی سالم باشد. مهارت مدیریت هیجان به کارکنان کمک می‌کند تا با استرس‌ها و فشارهای کاری به صورت سازنده مواجه شوند و تصمیم‌گیری‌های بهتری داشته باشند. کارکنانی که این مهارت را دارند، در مواجهه با مسائل کاری کمتر دچار فرسودگی شغلی می‌شوند.
ارتباط مدیریت هیجان با دیگر مهارت‌های زندگی
مدیریت هیجان ارتباط تنگاتنگی با مهارت‌های دیگری همچون مهارت‌های ارتباطی و حل مسئله دارد. فردی که توانایی مدیریت هیجانات خود را دارد، در موقعیت‌های دشوار تصمیمات بهتری اتخاذ کرده و به طور مؤثرتری با دیگران ارتباط برقرار می‌کند.
نتیجه‌گیری
از دیدگاه سازمان بهداشت جهانی، مدیریت هیجان یک مهارت حیاتی برای بهبود سلامت روانی و کیفیت زندگی است. این مهارت به افراد کمک می‌کند تا در مواجهه با چالش‌های روزمره بهتر عمل کنند و در محیط‌های کاری و اجتماعی به بهبود عملکرد و رضایت فردی منجر می‌شود. بنابراین، آموزش و تقویت این مهارت باید در برنامه‌های آموزشی و توسعه مهارت‌های زندگی مورد توجه قرار گیرد.
منبع: ایران آکادمی
