TFP رواندرمانی انتقال محور
TFP رواندرمانی انتقال محور
رویکرد TFP (Transference-Focused Psychotherapy) یا رواندرمانی معطوف به انتقال، یکی از رویکردهای تخصصی در درمان اختلال شخصیت مرزی است. اختلال شخصیت مرزی یکی از پیچیده‌ترین اختلالات روان‌شناختی است که با ناپایداری در روابط بین‌فردی، هویت، و عواطف همراه است. هدف اصلی این رویکرد، ایجاد یکپارچگی در دنیای درونی بیمار و کمک به او برای تجربه خود و دیگران به شیوه‌ای متوازن و منسجم است.
این مقاله به بررسی اهداف رویکرد TFP و نحوه اثرگذاری آن بر بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی می‌پردازد.
رویکرد TFP اهداف خاص و منحصر به فردی را دنبال می‌کند که در ادامه به تفصیل مورد بررسی قرار می‌گیرند:
یکپارچه‌سازی جنبه‌های درونی:
هدف نخست رویکرد TFP کمک به بیماران برای یکپارچه‌سازی تمام جنبه‌های دنیای درونی آنها است. بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی اغلب با تجارب درونی متناقض و ناپایدار دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این رویکرد با استفاده از رابطه انتقالی به عنوان وسیله‌ای برای فهم الگوهای ارتباطی درونی که زیربنای حالات احساسی و رفتاری است و خارج از آگاهی بیمار قرار دارد، تلاش می‌کند که این حالات روانیِ مجزا از هم را یکپارچه کند.
تغییر سازمان شخصیت:
رویکرد TFP با هدف تغییر سازمان شخصیت بیمار پی‌ریزی شده است. برخلاف درمان‌های سنتی که ممکن است بر کاهش علائم تمرکز کنند، TFP به دنبال تغییرات عمیق‌تر در ادراکات و باورهای بیمار در مورد خود و دیگران است. این تغییرات می‌توانند به بهبود پایداری روانی و افزایش توانایی بیمار در برقراری روابط سالم و مؤثر با دیگران منجر شوند.
بهبود روابط بین‌فردی و عملکرد شغلی:
در سطح دیگری از سنجش و مشاهده بیماران، موفقیت بیمار در دوست‌یابی و داشتن روابط صمیمانه و روابط کاری، هدف عمده دیگر رویکرد TFP محسوب می‌شود. بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی اغلب در برقراری و حفظ روابط بین‌فردی دچار مشکل هستند. TFP نه تنها به کاهش علائم اختلال کمک می‌کند، بلکه به بیماران کمک می‌کند تا درگیر روابط معنادار و سرمایه‌گذاری در حوزه‌های کاری و اجتماعی شوند.
کاهش علائم و بازنمودهای خود و دیگران:
کاهش علائم مرتبط با اختلال شخصیت مرزی و بازنمودهای ناپایدار خود و دیگران، هدف دیگری است که TFP به طور بلندپروازانه دنبال می‌کند. این رویکرد با تمرکز بر کاهش بازنمودهای منفی و ناپایدار از خود و دیگران، به بیماران کمک می‌کند تا تصورات و ادراکات پایدارتر و مثبت‌تری از خود و دیگران شکل دهند.
ویژگی‌های منحصر به فرد TFP:
رویکرد TFP به دلیل اهداف بلندپروازانه و گسترده‌ای که دارد، در میان درمان‌های اختلال شخصیت مرزی منحصر به فرد است. این رویکرد نه تنها به کاهش علائم اختلال شخصیت مرزی می‌پردازد، بلکه به بهبود کلیت زندگی بیمار، از جمله توانایی او در برقراری روابط صمیمانه و عملکرد شغلی نیز توجه دارد. این اهداف وسیع بر کل فرایند درمان از جمله فنون مداخله، کانون توجه هر جلسه، و مدت درمان بیماران مرزی تأثیر می‌گذارند.
نتیجه‌گیری:
رویکرد TFP به عنوان یکی از درمان‌های ساختاریافته اختلال شخصیت مرزی، اهداف بلندپروازانه‌ای را دنبال می‌کند که آن را از سایر روش‌های درمانی متمایز می‌سازد. تمرکز بر یکپارچه‌سازی دنیای درونی، تغییر سازمان شخصیت، بهبود روابط بین‌فردی، و کاهش علائم اختلال، نشان‌دهنده عمق و جامعیت این رویکرد است. با این حال، نکته مهم در انتخاب رویکرد درمانی مناسب برای بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، توجه به ویژگی‌های منحصر به فرد هر بیمار و پاسخ او به درمان است. به طور کلی، TFP با اهداف گسترده و جامع خود می‌تواند به عنوان یک گزینه موثر در درمان این اختلال پیچیده مورد استفاده قرار گیرد.
منبع: رواندرمانی معطوف به انتقال برای اختلال شخصیت مرزی
